La Brita Esperantisto

revuo de EAB

• Indekso
• Hazarda paĝo
• 2018
• 2017
• 2016
• 2015
• 2014
• 2013
• 2012
• 2011
• 2010
  • aŭtuno
    • Fronta kovrilo
    • Redaktore
    • Fonto-fonto
    • Unuafoje en Barlastono
    • Fonto-foto
    • Eroŝenko en Anglujo
    • 'Vulkana' kunveno en Preston
    • Vivu ViVo!
    • Fratulo-gratulo!
    • Esperanto en Madagaskaro
    • Maje marborde en norda Kimrujo
    • La strategio de la instinktoj
    • Ĉu paroli esperante?
    • Novaj langoj, novaj sangoj
    • La somerfestivalo – 50 jarojn juna
    • Kiu kiuas… en la brita Esperanto-movado?
    • Babile
    • NOEF-anoj kaj nova fratulo
  • printempo
• 2009
• 2008
• 2007
• 2006
• 2005
• 2004
• 2003
• 2002
• 2001
• 2000
• 1999
• 1998
• 1997

Esperanto en Madagaskaro

David Budden

Antaŭ du jaroj mi vizitis Madagaskaron. Tie mi kaptis la eblon renkonti esperantistojn en la ĉefurbo, Antananarivo. La vizito kuraĝigis, ĉar mi trovis du entuziasmajn grupojn: la ĉefan kaj ankaŭ junularan grupon.

La Centro Internacia de Esperanto estas fondita en 1970 de s-ro Désiré Rabevazaha, kiu ankoraŭ gvidas ĝin. En 1986 la ministerio pri nacia edukado rajtigis la centron organizi kursojn en lernejoj kaj, post 1995, ankaŭ en la beletra fakultato de la Universitato de Antananarivo.

La centro estas agnoskata de UEA kaj ĝi kunlaboras kun la Centro Esperantista en Togolando kaj ankaŭ kun la Afrika Oficejo de UEA en Benino.

Désiré Rabevazaha eklernis Esperanton kiel junulo en 1963 kaj post du jaroj fariĝis instruisto pri Esperanto. Kompreneble, Madagaskaro estas malriĉa lando kaj la tieaj vivkondiĉoj malhelpas la progreson de la lingvo.

David Budden loĝas en Lichfield kaj eklernis Esperanton antaŭ pli ol 25 jaroj.

Laŭprofesie li estis farmaciisto kaj laboris dum multaj jaroj en psikiatra malsanulejo. David emeritiĝis en 2001 kaj rimarkis, ke ekde tiam la jaroj forflugas kiel autunaj folioj.