La Brita Esperantisto

revuo de EAB

Serĉi LBE per Google:

  cx > ĉ

• Indekso
• Hazarda paĝo
• 2018
• 2017
• 2016
• 2015
• 2014
• 2013
  • aŭtuno
  • printempo
    • Fronta kovrilo
    • Redaktore
    • Pri Kimie, kimonoj kaj amikeco
    • Jam la deka drondo
    • Ĝuinda kaj pensiga parolado
    • Interpretado
    • Kial kongresi?
    • Cigana lernejo
    • La arbo de espero
    • Traduk-konkurso
    • Donald S. Lord, 1926–2012
    • La fino de la mondo – en Shallowford
    • Nova stelo en la firmamento
    • Nova stelo – la parolado
    • Kiu kiuas… en la brita Esperanto-movado?
    • Tibor Sekelj en Jorko
    • Dankon, sed ne …
    • Recenzaro
    • Neeldonitaj paperoj de iama mondvojaĝanto
    • Babile
    • Drondana grupfoto
• 2012
• 2011
• 2010
• 2009
• 2008
• 2007
• 2006
• 2005
• 2004
• 2003
• 2002
• 2001
• 2000
• 1999
• 1998
• 1997

Neeldonitaj paperoj de iama mondvojaĝanto

Hilary Chapman

Pasintan aŭtunon mi aŭdis, danke al Arturo Prent, pri la ekzisto de neldonitaj paperoj de Eugène Gaspard (Gassy) Marin (1883–1969).

Gassy Marin devenis de burĝa valona familio, sed kiel junulo li malakceptis la valorojn de siaj gepatroj. Anarĥiisto li estis, kaj li fariĝis feroca defendanto de Esperanto. Komence de la unua mondomilito, Gassy Marin rifuzis servi en la belga armeo kaj fuĝis al Anglujo, kie li aliĝis al la anarĥia Tolstoj-kolonio Whiteway fondita apud Stroud en Gloucestershire en 1898.

Tie li vivis ĝis sia morto, kvankam li vojaĝis vaste inter 1928 kaj 1938 – foje per biciklo – trans Eŭropo, Afriko, kaj Azio. Lia vojaĝnotoj estas tiel fascinaj, ke ili troviĝas nun en la Brita Muzeo.

Dum terure malseka tago en oktobro 2012 mi veturis al la iama hejmo de Gassy Marin, kie nun loĝas Michael Grendon.

Mi pasigis agrablan tempon kun Michael, filo de Hilda Dustin, la sinjorino, kiu prizorgis Gassy Marin dum liaj finaj jaroj. Ŝi konservis ĉion esperantan en skatolo, kaj fordonis ĉion en la angla kaj franca lingvoj.

Mi revenis kun diversaj paperoj, kelkaj tajpitaj, kelkaj mane skribitaj. Certe en la manuskriptoj, kiujn mi nun posedas, estas multe da materialo, kiu ne troviĝas en la modesta 80-paĝa libro de Marinko Ĝivoje G. Marin vizitas sian hejmon – la mondon (1974). Ekzemple enestas malneto de Dekjara vagado ĉirkaŭ la malnova mondo (1928–38). Specimenon vidu apude.

Por mi estis aparte interese legi pri la vojaĝoj de Gassy Marin, ĉar hazarde mi renkontis lin en Finnlando en 1969 okaze de Universala Kongreso en Helsinko.