Rico

Bone. Mi ĵus finlegis 'La fotoalbumo - dua volumo' kaj tute konsentas kun Edmundo: ĝi estas eĉ pli bona ol la unua. Mi certe aĉetos la trian kaj finan volumon iam estonte, sed ne baldaŭ: mi kalkulis, ke mi havas DEK legotajn librojn en mia bretaro (nekalkulante la ciferecajn) kaj mi volas legi ilin antaŭ ol aĉeti aliajn librojn!

Fininte la legadon de 'Murdo en la Orienta Ekspreso' mi nun komencas 'La fotoalbumo - dua volumo'. Estas agrabla sento de konateco - ĉar oni jam konas la ĉefrolulojn antaŭ ol komenci la legadon - tiel bela kiel vizito al delonge neviditaj amikoj aŭ parencoj.

Ĝi estas en mia listo...

Mi finlegis 'La fermita Urbo'. Al tiuj, kiuj ankoraŭ ne legis la libron, mi povas sendube rekomendi ĝin. La diversaj rakontoj, kiuj je la komenco ŝajnis paralelaj kaj ne kunligitaj, kuniĝis kaj fariĝis granda unueca intrigo. Mi povas imagi la libron kiel filmon sciencfikcian. Mi spektus ĝin. Bone farite, S-ro Nemere.

Do, estas du paralelaj rakontoj, kiuj ĝis nun (mi legis ĝis paĝo 31) ne montras kunligon. La, ni diru, 'ĉefa' rakonto estas plena je mistero, danĝero por la ĉefrolulo kaj malkovrendaj sekretoj. Tiu parto estas interesa. La dua rakonto ŝajnas ĝis nun iomete enuiga kaj ne bone konektita al la ĉefa intrigo. Mi certas, ke tia situacio pliboniĝos baldaŭ.. 🙂

La unuaj impresoj estas bonaj. Mi daŭrigos la legadon..

Jen la libro, kiun mi legos ekde la 1a de Aprilo. Ĉu ankaŭ vi volas legi ĝin? Aŭ eble vi jam legis ĝin 🙂 Se jes, atendu kelkajn tagojn kaj poste komencu kundividi viajn impresojn. Eble ankaŭ mi faros tion. Se vi ankoraŭ ne legis ĝin kaj volas fari tion pli malpli je la sama tempo ol mi, mi antaŭĝojas legi viajn komentojn pri la libro. Mi esperas, ke miaj impresoj pri ĝi estos pli proksimaj al tiuj pri 'La fotoalbumo' ol tiuj pri 'Ĉu vi konas...."!

Saluton, ĉiuj. En lastatempa Skajpa kunbabilado, iu menciis 'La fermita Urbo' de Istvan Nemere. Tiu libro estas en nia listo, ĉu ne? Pro tio, ke mi rapide finlegis mian elektitan libron por la nuntempa Sumoo, mi pripensas legi tiun libron. Kaj vi? 🙂

I like your plan Rhys. you say you are looking for conversation partners. One of the best programmes available to learners is on the edukado.net website and is called 'Ekparolu!'. https://edukado.net/ekparolu/prezento It pairs komencantoj with more experienced speakers who are happy to give their time to help new learners etc improve in their use of the spoken language. A highly recommended tool. Watch the introductory video in the link above or read all about it in the recent article in uea.facila https://uea.facila.org/artikoloj/ĝenerale/venu-kaj-ekparolu/ By the way, that's another great tool for learners, in case you had not discovered it yet. Finally, DON'T wait until 'you are good enough' to go to a local meeting or EAB events (Lernu, Lernu Plu, the national conference, other events). As a well-known Esperantist recently said, you are not going to swim by reading books on swimming... 😉

Yep, certainly ready to discuss this / participate / listen in on conversations, discussions on this matter. 🙂

Saluton David, Congratulations on your choices: Lernu!, Complete Esperanto and the Elementary Course available here from EAB. All great ways to learn Esperanto. The Elementary course you mention is great and, as you say, offers so much with the reading book, the exercise book, the language and the grammar explanations as well as the access to online file and audio. The best feature though is the access to a personal tutor who follows your progress, corrects your exercises and spurs you on to keep on improving. Thanks for the thumbs up for this EAB course, keep telling everyone about it and all the best with your progress in Esperanto! Amike, MaŭRico

Kiam vi refoje vojaĝos al Japanujo, bv. sciigi min kaj mi akompanos vin!

Kiam vi refoje vojaĝos al Japanujo, bv. sciigi min kaj mi akompanos vin!

Dankon, Bill. Tre interesa artikolo.

Kutima fuŝo farita de la plejmulto de la homoj. ? Mi ofte eraras tiel, almenaŭ ĝis la fino de Januaro ĉiujare!

Ho jes, la tria volumo nur lastatempe eldoniĝis. Raklamojn pri ĝi oni povas vidi en kelkaj el la pasintaj eldonoj de la revuo 'Monato'. Mi certe aĉetos ĝin se ne baldaŭ, ĉar mi lastatempe aŭ aĉetis aŭ alimaniere ricevis plurajn E-librojn kaj ne estas sufiĉe da tempo en la tago! Pro la sama kialo, mi kunsentas pri ioma malrapidigo de la sinsekvo de legotaj libroj.. Pri 'La enigmo de la ar@eneo', bedaŭrinde mi ne posedas ekzempleron. Do, se vi volas legi tiun libron, bonvolu fari tion kaj mi rekomencos la komunan legadon kiam la grupo legas 'La fotoalbumo Vol II'. ?

Bone. Mi povas konfirmi, ke post la legado de La Fotoalbumo - Vol I -, mi certe intencas legi la duan volumon kaj verŝajne aĉetos la ĵus eldonitan trian.

Interese!

Mi konfesas, @Edmundo, ke kiam mi vidis viajn vortojn "Mi legis ĝin ĝis la fino", mi ne volis atente plulegi viajn komentojn... por ne riski ekscii la nomon de la mortiginto... Ne, mi ŝercas. Mi legis duonon de la libro, pli malpli. Mi rimarkas grandan diferencon inter la aŭtoro de ĉi tiu libro kaj la aŭtoro de la antaŭa libro, kiun ni legis. Trevor Steele bone priskribas la pensojn, sentojn kaj vivmanieron de la roluloj. Mi tre ŝatas lian stilon, lian priskribon de la protagonistoj kaj de la vivo en fora Kvinslando dum la 1950-1960aj jaroj. Mi havis kelkajn okazojn por lerni novajn vortojn, esti memorigita pri aliaj kaj ekkoni multajn belajn Esperantajn esprimojn. Estas multaj ekzemploj, sed tiun ĉi mi memoras nun: "ŝi trovis la serĉitaĵon". Serĉitaĵon! Kia belega esprimo. Kaj kia trafa pruvo de la riĉeco de Esperanto. Kiel vi povus esprimi tiun ideon en la nacia lingvoj? En neniu el la lingvoj, kiujn mi konas, mi kapablus esprimi tiun ideon sen uzi almenaŭ 5-6 vortojn. Kian belan lingvon ni ĉiuj lernas! Finfine, mi devas korekti 'historian' eraron, kiu prezentiĝas en la libro: En kelkaj el la lastaj ĉapitroj, kiujn mi legis, T. Steele parolas pri la agado de la Papo Pio XII. La okazintaĵoj en tiuj ĉapitroj okazis, laŭ la priskribo de la aŭtoro, en 1959. Tamen, Pio XII mortis en 1958 (Frua Oktobro)... La Papo en 1959 estis Johano XXIII (karesnomita 'La bona papo'). Eble la aŭtoro ŝatus ekscii pri tio, se li iam volas reeldoni (kaj/aŭ redakti la enhavon) la libron.

Bone. Mi komencis la legadon hodiaŭ. La unuaj impresoj estas pozitivaj kaj certe pli bonaj ol la unuaj impresoj, kiujn mi ricevis kiam mi eklegis la pasintan libron. La rakonto fluas glate kaj mi ŝatas la ideon elekti fotografaĵojn kiel 'mejlŝtonojn' por la rakonto (mi nur supozas, ke tio okazos. Mi ne estas sufiĉe ene de la rakonto mem por esti certa pri tio). Mi ja rimarkis kelkajn, mi diru, idiotismojn aŭ almenaŭ trajtojn / influojn de la denaska lingvo de la aŭtoro. Tio estas tute normala kaj pardoninda afero laŭ mi: mi certas, ke ni ĉiuj faras ion similan. Tamen, êc kiam li eksplikas la kialon de siaj neologismoj, li malkaŝas ke ni ĉiuj nepre vidas aferojn 'de unu vidpunkto' kaj tiu estas nur 'vidpuntko' kaj ĝi ne povas esti neŭtrala. Ekz. li plendas pri 'divorci' kaj diras 'kial, ho kial, iu decidis en PIV nomi tiun verbon netransitiva?' Hmmm... kial ne? Tiu verbo estas transitiva en la angla kaj netransitiva en aliaj lingvoj (ekz. en la Itala, ĝi estas netransitiva). Nek transitivecon nek netransitivecon en Esperanto oni povas laŭdi aŭ pravigi pripensante aliajn lingvojn. Sed, kiel mi diras, mi certas ke ni ĉiuj falas en tiajn kaptilojn..

Post legado de 'Kredu min, sinjorino!' kaj de 'Fundamenta Krestomatio', (kaj de la bela nova libro 'La Krubalo') finfine mi povas komenci la legadon de 'La Fotoalbumo'. Tamen, ŝajnas ke la unuaj 25 paĝoj ne estas legindaj.. do eble mi legos ekde paĝo 26. ?